مقایسۀ دنیا از منظر حضرت علی (علیه¬السّلام) در نهج¬البلاغه و دیدگاه مولانا در مثنوی

بی­تردید جهان و آنچه در آن است برای وصول به کمال بنا شده است؛ بنابراین، بهره­برداری از دنیا اگر در مسیر کمال باشد، مقدمة کمال نیز محسوب می­شود. در نظرگاه حضرت علی، علیه­السّلام، دنیا، آن زمان مذموم است که به هوس­های زودگذر آن دل بسته شود و متعلّقات آن در راه رضای حق تعالی مورد استفاده قرار نگیرد. از نظر مولوی دنیا همچون زن جادوگری است که سحر و جادویش باعث فریب آدمیان می­شود. زندان است و انسان­ها زندانیان گرفتار در این زندان؛ صحرای خشک و لم یزرعی است و انسان­ها همچون قوم بنی­اسرائیل گرفتار در این صحرا. جویندۀ دنیا دچار شقاوت است و جویندۀ آخرت دارندۀ سعادت.